Przejdź do zawartości

No Line on the Horizon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
No Line on the Horizon
Wykonawca albumu studyjnego
U2
Wydany

27 lutego 2009 (Irlandia)
2 marca 2009 (Europa)
3 marca 2009 (USA)

Nagrywany

Fez, Dublin, Londyn, Nowy Jork, Czerwiec 2007 – Październik 2008

Gatunek

rock

Długość

53:43 (w wersji rozszerzonej 62:17)

Wydawnictwo

Interscope, Island, Mercury, Universal[1]

Producent

Brian Eno, Daniel Lanois, Steve Lillywhite, will.i.am[2]

Oceny
Album po albumie
U218 Singles
(2006) 		No Line on the Horizon
(2009) 		Songs of Innocence
(2014)

No Line on the Horizon – dwunasty album studyjny grupy U2, który wydano 27 lutego 2009 r. w Irlandii, 2 marca w całej Europie, a dzień później w USA[26][27]. Jest on pierwszym studyjnym albumem grupy wydanym od 2004 roku („How to Dismantle an Atomic Bomb”), więc był to jak dotąd najdłuższy czas w historii grupy od początku jej istnienia bez wydanego albumu studyjnego. Pierwotnie miał być wydany jako dwa EP, zatytułowane „Daylight” i „Darkness”. Zdecydowano jednak później o połączeniu ich w jeden album, zatytułowany „No Line on the Horizon”. Nakręcono też film, który miał „towarzyszyć” albumowi – „Linear” Antona Corbijna. Pierwotnie soundtrack filmu oraz album miały zawierać te same ścieżki, w tej samej kolejności, jednak finalnie obie nieznacznie się różnią (zmieniono kolejność oraz zamieniono jedną z piosenek, a także wprowadzono drobne poprawki w niektórych piosenkach).

Sesje nagraniowe z Rickiem Rubinem

[edytuj | edytuj kod]

U2 rozpoczęło prace nad kolejnym albumem, następcą „How to Dismantle an Atomic Bomb” w lipcu 2006 roku. Ta informacja została wysłana do subskrynentów U2.com poprzez e-maile. Miały być prowadzone z Rickiem Rubinem na południu Francji oraz w Abbey Road Studios w Londynie. Efektem tej współpracy był cover grupy The Skids, „The Saints are Coming” we współpracy z Green Day oraz „Window in the Skies”. Obydwa utwory zostały wydane na albumie kompilacyjnym grupy z 2006, „U218 Singles”. Rubin chciał w nagrywaniu tego albumu „wrócić do podstaw”, co oznaczało przynoszenie gotowych piosenek do studia nagrań. To kłóciło się ze stosowanym przez U2 „swobodnym" stylem nagrywania, który pozwalał im jeszcze wprowadzać zmiany w piosenkach. Z tego powodu postanowili przerwać współpracę z Rickiem Rubinem, a materiał z tych sesji nagraniowych zachować i „odłożyć na półkę” by móc ewentualnie z niego później skorzystać.

Sesje z Brianem Eno i Dannym Lanois

[edytuj | edytuj kod]

Po zerwaniu współpracy z Rickiem Rubinem, w czerwcu 2007 roku, Bono został zaproszony na „World Sacred Music Festival”, który odbywał się mieście Fez w Maroku. Bono następnie zaprosił The Edge’a, Adam Claytona, Larry'ego Mullena Juniora oraz Briana Eno i Danny'ego Lanois na ten sam festiwal. Cała szóstka przybyła na festiwal i wynajęła dziedziniec w hotelu Riad w Fezie. Zorganizowali w nim prowizoryczne studio nagraniowe. Pierwotnym założeniem tworzonego tam albumu było stworzenie „uniwersalnych hymnów przyszłości” jako piosenek, „które będą zawsze aktualne i będą chętnie śpiewane w przyszłości”.

Podczas „World Sacred Music Festival”, muzycy mieli możliwość słuchać między innymi tradycyjnej muzyki hinduskiej, żydowskiej czy arabskiej i wielu innych. Czerpiąc z nich inspirację U2 wraz Eno i Lanois zaczęli tworzyć piosenki. Wiele z pierwszych utworów nie nadawały się jednak by były emitowane w radiu czy nawet grane na żywo. Eno poradził Mullenowi by ten użył elektronicznej perkursji. Studio na świeżym powietrzu pozwalało słuchać śpiewu ptaków. Nagrany ich śpiew został użyty jako wstęp do piosenki „Unknown Caller”. Piosenki „Moment of Surrender”, „No Line on the Horizon”, „White as Snow” oraz „Unknown Caller” zostały wtedy napisane i nagrane za jednym razem. Grupa wraz z producentami spędziła w tym hotelu dwa tygodnie. Pobyt tam zachęcił grupę do sięgania po bardziej eksperymentalne dźwięki. Po opuszczeniu Fezu, grupa nagrywała w Hanover Quay Studios w Dublinie, w Platinium Sounds Recording Studios w Nowym Jorku oraz w Olympic Studios w Londynie.

W wywiadach przed wydaniem płyty, U2 określiło go w skali swojej innowacyjności porównywalnym do „Achtung Baby” z 1991 roku.

W grudniu 2008 roku album był na ukończeniu. Powstały do tego czasu jeszcze takie piosenki jak „Breathe”, „Stand Up Comedy” (riffy gitarowe do tych utworów były inspirowe przez Jimmy’ego Page’a i Jacka White’a, z którymi The Edge spotkał się na planie filmu, „It Might Get Loud”), „Fez – Being Born” (ma swoje źródła jeszcze w sesja nagraniowych z Rickiem Rubinem; powstała z połączenia piosenek „Fez” oraz „Being Born”, którą wcześniej nazywano „Chromium Chords”; dobrano je na zasadzie kontrastu – „Fez” jest wolny, a „Being Born” bardziej dynamiczny), „Magnificent”, „I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight” (obie nosiły najpierw kolejno nazwy „French Disco” i „Crazy Tonight”; w obu swój udział miał will.i.am., w „Crazy Tonight” bardziej znaczny; pierwsze dema „French Disco” powstały jeszcze w Fezie), „Get On Your Boots” (nazywany najpierw „Four Letter Word”, potem „Sexy Boots” i finalnie „Get on Your Boots”; pierwsze demo tej piosenki nagrał sam The Edge w domu, na oprogramowaniu „GarageBand”; wielokrotnie przerabiana do finalnej formy) oraz „Cedars of Lebanon” (oparta na próbce dźwiękowej z albumu „The Pearl” z 1984 roku), a także „Every Breaking Wave”, „Winter” oraz „Kingdom of Your Love”. Wtedy też ustalono, że powstanie jeden album, a nie dwa EP. Ustalono też końcową kolejność, z albumu usunięto „Kingdom Of Your Love” (puszczana jest jako intro podczas trasy koncertowej promującej album), „Every Breaking Wave” (usunięto go, gdyż album zbytnio by się wydłużył; zapowiedziano go jako singiel promujący następną płytę „Songs of Ascent”) oraz „Winter” (zastąpił go „I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight”; znalazł się na filmie „Linear”; jest także w zmienionej wersji na ścieżce dźwiękowej do filmu „Brothers”; piosenka została nominowana do Złotego Globu, jednak ostatecznie przegrała). Nagrano także dwie wersje „No Line on the Horizon”, jedna była wolniejsza i bardziej nastrojowa, druga szybsza i mniej poważna. Wybrano tę pierwszą jako piosenkę otwierającą album, drugą zatytułowano „No Line on the Horizon 2” i wydano tylko w specjalnych edycjach albumu (nie było ogólnie dostępna). W pracach brał udział także Steve Lillywhite, który dopracował niektóre piosenki.

Album był promowany singlem „Get on Your Boots” wydanym 23 stycznia 2009 roku w wersji cyfrowej, w wersji tradycyjnej został wydany 16 lutego 2009 roku. Kolejnymi singlami były: „Magnificent” (4 maja 2009 roku) i „I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight” (17 sierpnia 2009 roku).

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]
  1. „No Line on the Horizon” 4:12
  2. „Magnificent” 5:24
  3. „Moment of Surrender” 7:24
  4. „Unknown Caller” 6:03
  5. „I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight” 4:14
  6. „Get on Your Boots” 3:25
  7. „Stand Up Comedy” 3:50
  8. „Fez - Being Born” 5:17
  9. „White as Snow” 4:41
  10. „Breathe” 5:00
  11. „Cedars of Lebanon” 4:13
  12. „No Line on the Horizon 2” (tylko wydanie na iTunes, japońskiej i australijskie) 4:07
  13. „Get on Your Boots – Crookers Remix” (tylko przy zamówieniu przed oficjalnym wydaniem na iTunes) 4:27

Autorzy

[edytuj | edytuj kod]

U2

[edytuj | edytuj kod]

Współpracownicy

[edytuj | edytuj kod]

Pozycje na listach, sprzedaż i certyfikaty

[edytuj | edytuj kod]
Lista (2009) Osiągnięta
pozycja 		Certyfikat Sprzedaż
Argentyna 1[28] Złoto[29] 30.000+
Australia 1[30] Platyna[30] 70.000
Austria 1[31]
Belgia 1[31] Platyna[32] 30.000
Kanada 1[28] 2x platyna[33] 160.000
Kolumbia 1[28]
Czechy 1[28]
Dania 1[31] 2x platyna[34] 60.000
Finlandia 1[35] Złoto[36] 15.000+
Francja 1[37] 63.000+[37]
Niemcy 1[28] Platyna[38] 200.000
Hongkong 1[28]
Węgry 1[39] Złoto[40] 6.000+
Islandia 1[28]
Irlandia 1[41] 4x platyna[42] 60.000
Włochy 1[43] 3x platyna[44] 180.000
Japonia (Ogółem) 4[45] 32.000+[45]
Japonia (Międzynarodowo) 1[46] 23.000+[46]
Meksyk 1[28] Platyna[47] 40.000
Holandia 1[31] Platyna[48] 60.000+[48]
Nowa Zelandia 1[49] Platyna[49] 15.000+[49]
Norwegia 1[28]
Filipiny 1[28]
Polska 1[50]
Portugalia 1[28] Platyna[51] 20.000
Singapur 1[28]
Szwecja 2[52] Platyna[53] 40.000
Wielka Brytania 1[54] Platyna[55] 300.000
Stany Zjednoczone 1[56] Platyna[57] 1.200.000

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Discogs: U2 ‎– No Line On The Horizon. www.discogs.com. [dostęp 2022-02-10]. (ang.).
  2. ↑ a b Stephen Thomas Erlewine: No Line on the Horizon – U2. AllMusic. [dostęp 2022-02-10]. (ang.).
  3. ↑ a b U2 – No Line on the Horizon. Album of the Year. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  4. ↑ AnyDecentMusic?: U2: No Line On The Horizon. AnyDecentMusic?. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  5. ↑ Metacritic: No Line On The Horizon by U2. Metacritic. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  6. ↑ Steven Hyden: U2: No Line On The Horizon. The A.V. Club. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  7. ↑ Rob Sheffield: Review: U2 – No Line on the Horizon. Blender. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  8. ↑ Michael Roffman: Album Review: U2 – No Line on the Horizon. Consequence of Sound. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  9. ↑ Dom Gourlay: U2 – No Line On The Horizon. Drowned in Sound. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  10. ↑ Jeff Jensen: No Line on the Horizon. Entertainment Weekly. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  11. ↑ Alexis Petridis: U2: No Line On the Horizon. The Guardian. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  12. ↑ Michael Schuh: U2 – No Line On The Horizon. laut.de. [dostęp 2023-10-06]. (niem.).
  13. ↑ Talia Soghomonian: U2 – 18 Singles. musicOMH. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  14. ↑ Keith Cameron. U2's sonic scientist has just reanimated 40 of their classic songs.... „Mojo”, s. 33, may 2023. London: Bauer Media Group. ISSN 1351-0193. [dostęp 2023-10-03]. (ang.). 
  15. ↑ Ben Patashnik: U2 – ‘No Line On The Horizon’ Review. NME. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  16. ↑ Ben Thompson: U2: Pop review: U2, No Line on the Horizon. The Observer. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  17. ↑ Ryan Dombal: No Line on the Horizon: U2. Pitchfork. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  18. ↑ Evan Sawdey: U2: No Line on the Horizon. PopMatters. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  19. ↑ Terry Staunton: No Line On The Horizon | U2. Record Collector. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  20. ↑ David Fricke: No Line On The Horizon. Rolling Stone. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  21. ↑ Paul Mitchell: U2 – No Line on the Horizon. The Skinny. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  22. ↑ Sal Cinquemani: Review: U2, No Line on the Horizon. Slant Magazine. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  23. ↑ Nathan Kamal: U2: No Line On The Horizon. spectrumculture.com. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  24. ↑ Rudy K.: U2 – No Line on the Horizon. Sputnikmusic. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  25. ↑ Andrew Mueller: U2 – No Line On The Horizon. Uncut. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).
  26. ↑ No Line on the Horizon. U2.com, 2008-12-18. [dostęp 2008-12-18].
  27. ↑ Cohen, Jonathan. "U2 Looks Toward New 'Horizon'". billboard.com. 18 grudnia 2008.
  28. ↑ a b c d e f g h i j k l It's No. 1. U2.com, 2009-03-11. [dostęp 2009-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-02)].
  29. ↑ CAPIF – Representando a la Industria Argentina de la Música. CAPIF. [dostęp 2009-02-16]. (hiszp.).
  30. ↑ a b Top 50 Albums Chart – Australian Recording Industry Association. ARIA. [dostęp 2009-03-08].
  31. ↑ a b c d U2 – No Line on the Horizon. Dutch charts. [dostęp 2009-03-09]. (niderl.).
  32. ↑ Goud en Platina – Albums – 2009. Ultatop. [dostęp 2009-03-06].
  33. ↑ Gold/Platinum – Music Canada. Muisc Canada. (ang.).
  34. ↑ Certificeringer IFPI. IFPI Denmark.
  35. ↑ Suomen virallinen lista. YLE.fi. [dostęp 2009-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-15)]. (fiń.).
  36. ↑ Kultalevyjen myöntämisrajat. Musiikkituottajat – IFPI Finland. (fiń.).
  37. ↑ a b Thierry Cadet: Top Albums: U2 finally dethrones Seal!. [w:] SNEP [on-line]. chartsinfrance.com, March 3, 2009. [dostęp 2009-03-05]. (fr.).
  38. ↑ Gold-/Platin-Datenbank. Bundesverband Musikindustrie. (niem.).
  39. ↑ Top 40 album. Mahasz. [dostęp 2009-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-02)]. (węg.).
  40. ↑ Adatbázis – Arany- és platinalemezek – 2009. Mahasz.
  41. ↑ Chart-track: TOP 75 ARTIST ALBUM, WEEK ENDING 5 March 2009. [w:] IRMA [on-line]. chart-track.com, March 5, 2009. [dostęp 2009-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (października 23, 2009)].
  42. ↑ 2009 Certification Awards. IRMA.
  43. ↑ TOP 100 ARTIST ALBUM, WEEK ENDING 5 March 2009. chart-track.com. [dostęp 2009-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 marca 2014)].
  44. ↑ Certificazioni: No line on the horizon. FIMI. [dostęp 2018-07-15]. (wł.).
  45. ↑ a b Japanese Album Chart. ORICON, 2009-03-06. [dostęp 2009-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-19)]. (jap.).
  46. ↑ a b International Album Chart. RAIJ, 2009-03-06. [dostęp 2009-03-06]. (jap.).
  47. ↑ Certificaciones. AMPROFON. (hiszp.).
  48. ↑ a b Album U2 nu al Platina. Songteksten.net, 2009-02-28. [dostęp 2009-03-05]. (niderl.).
  49. ↑ a b c Top 40Albums Chart: Chart #1659 – Monday 9 March 2009. RIANZ, 2009-03-09. [dostęp 2009-03-10].
  50. ↑ Oficjalna Lista Sprzedazy. Olis. [dostęp 2009-03-08]. (pol.).
  51. ↑ Bono chama „cretino” a Chris Martin (Coldplay) e promete mais um álbum em 2009. Blitz. [dostęp 2009-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)]. (port.).
  52. ↑ U2 – No Line on the Horizon. Swedishcharts.com. [dostęp 2009-03-06].
  53. ↑ Guld- och Platinacertifikat − År 2009 (PDF). IFPI Sweden.
  54. ↑ U2 hit top spot in UK album chart for 10th time. Reuters. [dostęp 2009-03-10].
  55. ↑ British album certifications – U2 – No Line on the Horizon. BPI.
  56. ↑ Katie Hasty: U2 Tops The Billboard 200. "Billboard”, 2009-03-11. [dostęp 2009-03-11].
  57. ↑ American album certifications – U2 – No Line on the Horizon. RIAA. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
U2
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
EP
Wydania DVD i wideo
Kompilacje
Set Boxy
Filmy
Trasy koncertowe
Osoby powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=No_Line_on_the_Horizon&oldid=75054588”